Pierwsze leczenie polega na zmniejszeniu ilości przyjmowanych płynów, jednak zwykle to nie wystarcza. Ważne jest też ograniczenie ilości soli w pokarmach, ponieważ nasila ona pragnienie. Dodatkowe leczenie zależy od tego, czy pacjent jest dializowany, czy nie.
- Pacjenci niedializowani. Jeżeli dana osoba jest jeszcze przed dializami lub ma wadliwie działający przeszczep, zwykle otrzymuje tabletki zwane diuretykami lub tabletkami odwadniającymi. Taki pacjent zwykle może oddawać mocz, a działanie tabletek polega na zwiększeniu ilości oddawanego moczu. Połączenie zwiększenia ilości oddawanego moczu z piciem mniejszej ilości płynów zwykle jest skuteczne. Powszechnie używanymi diuretykami są furosemid i torasemid. Jeżeli przyjmowanie leków odwadniających i picie mniejszej ilości płynów nie pomaga, konieczne mogą być dializy tylko przez kilka dni. Jednakże kiedy obrzęk nie ustępuje wystarczająco szybko, oznacza to, że niewydolność nerek jest zaawansowana i dializy mogą być potrzebne stale.
- Pacjenci dializowani. Przeciążeni płynami także ci pacjenci powinni pić mniej. Ponieważ jednak zwykle oddają oni mało moczu, leki odwadniające na nich nie działają. Potrzebne jest inne leczenie. W ich przypadku należy połączyć picie mniejszej ilości płynów (dzienny limit to 1 litr dla pacjentów hemodializowanych i 1,5 litra dla dializowanych otrzewnowo) z usuwaniem większej ilości wody podczas dializy